Woensdag 15 april 2009 daguitstap met de senioren uit Niel naar Elixir d’Anvers

Wanneer er in België gesproken wordt over "Elixir d’Anvers" dan denken velen terug aan vroeger, aan de tijd dat ze bij oma of opa eens van het glaasje Elixir d’Anvers mochten snoepen of dat ze enkele druppeltjes kregen op een suikerklontje.
Anderen denken dan weer aan Elixir d’Anvers als middeltje tegen allerlei kwaaltjes zoals maagpijn of buikpijn en natuurlijk aan Elixir d’Anvers als "het" middel tegen kolieken bij paarden.

De Elixir d’Anvers wordt bereid in 4 fasen.

1. Maceratie. De ingrediënten worden in een koperen distilleertoestel (alambic) geplaatst en vervolgens wordt er zuivere alcohol aan toegevoegd.
2. Distillatie. Dit langzame proces wordt bekomen door middel van stoom die de distilleerkolf verwarmt. Het resultaat dat men bekomt heet "alcoolaat" en is een mengsel van zuivere alcohol met alle eigenschappen van de ingrediënten.
3. Bereiding in de autoclaaf. Het alcoolaat wordt vermengt met zuivere alcohol, zacht water en suiker.
4. Rijping in oude eiken vaten. Deze laatste fase zorgt voor de afgeronde smaak van de Elixir d’anvers.

Het produktieproces neemt ongeveer 5 maanden in beslag.

138 jaar traditie

We Schrijven 1280.

Europa bloeit op.
Vanuit de Elzas (Frankrijk) trekken de eerste de Beukelaers naar de streek rond Antwerpen.
Omstreeks 1500 vinden we een de Beukelaer terug als leenman van de Hertog van Brabant.
Nog later, in de 18e eeuw, treffen we verschillende leden van deze familie aan in de voedingsindustrie. De naam de Beukelaer stond in die tijd reeds borg voor kwaliteit.

19 maart 1863, 2 uur in de ochtend. In een huis in een randgemeente van Antwerpen ontdekt François-Xavier de Beukelaer (na het beëindigen van zijn dokters- en apothekersstudies), na jarenlange opzoekingen, het recept van Elixir d'Anvers.
Deze likeur die zeer snel beroemd werd omwille van zijn opmerkelijke digestieve en weldoende eigenschappen wordt nog steeds volgens de oude traditie bereid. De uitzonderlijke kwaliteit van de Elixir d'Anvers werd bekroond met tientallen gouden medailles en erediploma's, niet alleen in Europa maar ook in Australië, Afrika en de Verenigde Staten.
Eén van de meest markante diploma's komt van Boulogne-sur-Mer, Frankrijk (1887) en draagt de handtekening van Louis Pasteur

De eerste likeurstokerij van de Elixir d'Anvers bevond zich op de Paardenmarkt (anno 1863).
Rond 1880 bevond de stokerij zich aan de Bredastraat nr 22.
Op dat ogenblik had de zaak reeds zo'n uitbreiding genomen dat de burelen zich bevonden aan het Kipdorp nr. 77, terwijl er ook bijhuizen waren op de Paardenmarkt nr 63, de Anneesensstraat nr 65 en de Kapelstraat te Hoboken.
Ondertussen werden de lokalen in de Bredastraat ook te klein en werd de stokerij overgebracht naar de hoek van de Everdystraat en de Hospitaalstraat. Maar de Elixir d'Anvers had zoveel succes dat François-Xavier de Beukelaer ertoe gebracht werd om grond te kopen, alsook het kasteel en bijhorende park aan de Haantjeslei. In 1894 werd er een nieuwe stokerij opgetrokken.
Rond 1913 was de firma zo groot geworden dat ze zich genoodzaakt zagen om ,op de terreinen die ze hadden ter hoogte van de Van Trierstraat 40, een entrepot te bouwen. Hier konden ze dan een permanente stock plaatsen van Elixir d'Anvers om aan de vraag te voldoen.

Door de ontwikkeling van het bedrijf heeft François-Xavier de Beukelaer op 1 februari 1909 een vennootschap onder gemeenschappelijk naam opgericht, deze firma bestond rond de Heer en Mevrouw François-Xavier de Beukelaer en hun zonen Emile en Louis-Xavier de Beukelaer.
Tijdens de periode van de eerste WO hebben de Heer en Mevrouw François-Xavier de Beukelaer zich teruggetrokken uit de firma en werden ze opgevolgd door hun zonen Emile en Louis-Xavier de Beukelaer
Spijtig genoeg overleed Emile de Beukelaer in 1922. Louis-Xavier zette de zaak verder met de hulp van zijn kozijn Edmond de Beukelaer en ook zijn zonen Balthazar-Xavier en Jean de Beukelaer. In 1941 ging ook Louis-Xavier op pensioen na 53 jaar in de stokerij te hebben gewerkt en liet hij de zaak volledig over aan zijn zonen en zijn kozijn Edmond de Beukelaer.
Na de oorlog werd het beheer van firma volledig overgedragen aan de Heer Edmond de Beukelaer, die later ook werd bijgestaan door zijn zonen Emile en Jacques de Beukelaer.
De heren Jacques de Beukelaer en Emile de Beukelaer zijn inmiddels op pensioen.

Emile de Beukelaer, zoon van de stichter van Elixir d'Anvers, was de meest succesvolle Belgische wielrenner van de jaren 1880.

Zo zag onze daguitstap eruit :

Vertrek 08.00u.

Eerste sanitaire stop rond 09.00 u. met koffiekoeken, koffie of thee in restaurant Luithagen. Daarna uitstap naar Elixir d’anvers waar een prachtige uiteenzetting werd gegeven over het verleden en iedereen aandachtig is , zelfs de brandkast was niet te kraken hij was zo zwaar dat geen enkel voertuig dit kon optillen en ze staat er nog altijd. Alles leek die dag interessant tot zelfs de GFT containers. Daarna konden we proeven en smaken vergelijken en voor sommigen was het net iets te veel en zaten te lachen en wisten niet waarom . Na een middagmaal in hetzelfde restaurant reden we door alle dokken en bruggen, en velen wisten niet de omvang ervan het was daar enorm groot, we hadden een goede chauffeur die zich overal wist te redden, ook onze gids kon niet zwijgen. Dan naar het Fort van Lillo waar iedereen kon kiezen tussen in het dorp kuieren naar de Schelde of uitblazen op een terras het was immers 25° geworden .

Dan zou er nog een laatste stop in Antwerpen komen naar het oude gedeelte . Dat leek te ver gegrepen onze verrassingsreis werd er een echte, onderweg kregen we met pech af te rekenen onze bus verloor het water van de radiator er werd daar op gewezen door andere bestuurders en ja onze chauffeur zag de watertemperatuur stijgen en we moesten een noodstop maken. Er was een scheurtje in een waterdarm. Dat hebben we dan opgelost door de waterdarm een beetje te verschuiven en alles terug te monteren. Nadat we na enige tijd terug konden vertrekken en een wolkbreuk moesten trotseren hebben we besloten geen risico’s te nemen en recht naar Niel te rijden.

Dit was een prachtige dag om niet te vergeten en we kijken al uit naar de volgende.

Walther Maes