Een beetje geschiedenis - De Baltische Weg
 Gemaakt op: 01-12-2009 22:31:54
© Alle rechten voorbehouden
| |
1989 was een jaar waarin Litouwen streefde naar vrijheid en dat leidde naar de Onafhankelijkheid. Het was niet voldoende om dat doel vast te stellen, maar het was ook noodzakelijk dat de drie Baltische Staten - Estland, Letland en Litouwen - datzelfde doel koesterden. De vijftigste verjaardag van het Molotov-Ribbentroppact - op 23 augustus 1989 - was de eerste keer dat de aandacht van de wereld op het lot van de Baltische Staten gevestigd werd. Langzamerhand kreeg het idee van deze "Zwarte Verjaardag" vorm. De Litouwse Hervormingsbeweging Sajūdis wilde bijeenkomsten plannen om het hogervermelde pact van Vilnius, Riga en Tallinn te veroordelen en overwoog de mogelijkheid om alle Balten in het zwart te kleden, alle lichten te doven en het verkeer op die dag stil te leggen. Later stak de gedachte de kop op om Roemenen, Polen, Litouwers, Letten, Esten en Finnen - de landen die leden onder het pact - een menselijke keten te laten vormen. Het werd al snel duidelijk dat dit plan toen niet te verwezenlijken was aangezien de bewaakte grenzen nog bestonden. Daarom werden plannen gemaakt om een "levende muur" te bouwen om de Baltische Staten van de Sonjetunie af te snijden. De grens liep evenwel niet overal langs de wegen. Door deze omstandigheden in acht te nemen, stelde de Raad van de Litouwse Sajūdis voor om een menselijke keten te vormen van Vilnius over Riga tot Tallinn. Dit idee werd voorgelegd op de bijeenkomst van de Volksfronten van Estland en letland en de Litouwse Sajudis. Deze bijeenkomst vond plaats in Tallinn op 13 en 14 mei 1989. Zowel de Letten als de Esten aanvaardden het voorstel. Het Estse Volksfront suggereerde om het evenement De Baltische Weg te noemen, schreef het scenario uit en bood aan om meetings - feesten van vriendschap - te houden aan de Est-Letse en de Lets-Litouwse grenzen. Op de eerstvolgende meeting werd het volgende bepaald: "De Baltische Weg is een manier om te zoeken naar eerlijke overeenkomsten tussen het Oosten en het Westen; en het is een manier om landen het recht te geven op autonoom genomen beslissingen..... De Baltische Staten zijn klaar om deze weg te bewandelen."
In de zomer van 1989 namen de voorbereidingen van De Baltische Weg een aanvang. Overeenkomstig het scenario startte deze Baltische Weg aan de Gediminastoren in Litouwen en ging verder via de Letse hoofdstad Riga om te eindigen aan de Grote Hermanntoren in het Estse Tallin. De Baltische Weg moest zich over 650 km uitstrekken en hiervoor waren ongeveer 1,5 miljoen Esten, Letten en Litouwers nodig om samen de voorziene levende menselijke keten te vormen. Litouwen kreeg als grootste Baltische staat 200 km van "de weg" toegewezen. Het was de bedoeling om dit deel in 50 secties te verdelen, waarbij elke sectie symbool stond voor één jaar bezetting. Elke sectie moest "bevolkt" worden door inwoners van verschillende Litouwse steden en dorpen. Enkele secties waren toegewezen aan vertegenwoordigers van verschillende groepen en organisaties. Zo was bijvoorbeeld de sectie vanaf de kathedraal van Vilnius tot aan de Groene Brug over de Neris voorbehouden voor de gedeporteerden.
Op 23 augustus 1989 werd De Baltische Weg overspoeld door duizenden mensen. Naar de avond toe werd duidelijk dat niet iedereen die wilde meedoen zijn of haar plek zou kunnen bereiken, aangezien er zich - voor de eerste keer in de moderne Litouwse geschiedenis - files vormden. Om 19u verbond De Baltische Weg de drie Baltische Staten. 2,5 miljoen mensen, waarvan ongeveer 1 miljoen Litouwers stonden hand in hand. Een deel van hen vond geen plaats in de hoofdrij en vormde vertakkingen. Een vliegtuig dat bloemen uitstrooide, werd met groot enthousiasme onthaald. De dag eindigde met meetings, die gehouden werden aan de grenzen van de Baltische staten; en avondfeesten met vuurwerk.
De Baltische Weg vereeuwigde het universele doel van vrijheid en onafhankelijkheid van de Esten, Letten en Litouwers. De aandacht van de ganse wereld werd op De Baltische Weg gevestigd en daardoor kreeg het initiatief ook een internationale betekenis. In 2009 werd opgenomen in het Geheugen van de Wereld-register van de UNESCO.
Deze tekst werd vrij vertaald uit het Engels en was zelf al een vertaling van de Litouwse tekst van Dr. Algirdas Jakubčionis, professor aan de universiteit van Vilnius. Het zou uiteindelijk nog tot 11 maart 1990 duren vooraleer Litouwen effectief onafhankelijk was. Dit ging niet zonder slag of stoot: op 13 januari 1990 omsingelden Russische tanks de televisietoren, waarbij 14 ongewapende burgers om het leven kwamen. Er werd gedreigd dat het leger het parlementsgebouw zou bestormen, waar 150.000 mensen de wacht hielden maar die lieten zich niet van de wijs brengen! |
|
| Beoordeel zelf de foto: |
Bezoekers beoordeelden:  (0) |
|
|
|
|
|
Voeg zelf reactie toe! Klik hier! 
Vorige foto
Ga naar overzicht album
Alle albums van guy5.claes 