Berlin-stadswandeling 2 |
|
© Alle rechten voorbehouden |
|
Opvallend is wel de "zwaarmoedigheid" die van al haar werken afstraalt; wellicht geen wonder als je weet dat zij in de Eerste Wereldoorlog haar zoon Peter en in de Tweede Wereldoorlog haar kleinzoon verloor. Anderzijds vertonen ook haar eerdere werken dezelfde "droefheid", maar dit kan ook het gevolg zijn van het feit dat zij na haar huwelijk in een arme buurt van Berlijn woonde, waar ze geconfronteerd werd met ellende, werkloosheid, kindersterfte en alcoholisme.
Käthe Kollwitz zelf schrijft in haar dagboek: “Soms zeiden mijn ouders tegen me: ‘Er zijn toch ook vrolijke dingen in het leven. Waarom toon je alleen de donkere kanten?’ Daarop kon ik niet antwoorden. Het ergerde me niet eens. Alleen dit wil ik nog een keer beklemtonen. Medelijden en medeleven waren slechts in geringe mate mijn drijfveren om het proletarisch leven af te beelden. Ik vond het gewoon schoon. Zoals Zola of iemand anders ooit gezegd heeft: ‘Het schone in het lelijke.’ “
|
|
|
|
|
