Donderdag 23 maart: vandaag zijn we op weg van Santiago de Cuba, via Guantanamo, naar Baracoa langs de Caraïbische kust. Dit is het meest oostelijk gebied van Cuba waar in oktober 2016 de orkaan Mathew aan land is gekomen en waar we onderweg nog veel van de ravage zien, vooral aan de vegetatie. De meeste huisjes hebben reeds vernieuwde daken. Eens voorbij de kust slingert de weg, La Farola genoemd, zich naar boven door een vegetatie die steeds weelderiger wordt. De weg is voorzien van verschillende uitkijkpunten met uitzicht op de toppen van de Sierra Maestra. Bij die uitkijkpunten verkopen de weinige bewoners uit die streek, koffie, bananen en chocolade.

Beneden gekomen zien we nog een paar tafereeltjes hoe de mensen daar leven en boodschappen doen. Deze oostelijke streek en Baracoa, staat bekend als de meest armoedige van Cuba. In Baracoa zijn ook nog veel donkerhuidige mensen te zien, ooit afkomstig van de Afrikaanse slaven die daar werden ingevoerd voor de suikerrietplantages.

In Baracoa zelf krijgen we op het strand nog resten van de ravage van de orkaan te zien. De middaglunch nemen we in een typische locatie de Rancho Toa aan de oevers van de Toa rivier. En typisch was het wel, de soep werd opgediend in brede uitgeholde bamboestengels. En uiteraard weer met Cubaanse muziek erbij. Na de lunch was er een ontspannen boottochtje op de Toa-rivier voorzien.

Wegens knieproblemen om in het bootje te klimmen heb ik zelf niet deelgenomen aan de boottocht en heb aldus mooie foto’s kunnen nemen van mijn medereizigers.

Na de boottocht was er nog een wandeling in het centrum van Baracoa en zagen we aan de kust een standbeeld van Columbus. Op de Plaza Independencia staat de Nuestra Senora de la Asunción kerk. Hier bevindt zich één van de grootste schatten van Cuba en de gehele Nieuwe Wereld, het Cruz de la Parra. Dit houten kruis is minstens 500 jaar oud en zou door Columbus geplaatst zijn bij zijn aankomst op Cuba. Deze kerk zou ook de oudste kerk van het eiland zijn.