De kerk in ca 1900 met toenmalig schooltje met èèn klasruimte.

Van welke kant je het dorp Voorst ook nadert, de slanke torenspits van de Dorpskerk is altijd te zien. De Dorpskerk, jaren geleden gebouwd aan de rand van het dorp was en is het middelpunt van het dorpsgebeuren.
Blijkens het afschrift (*) van Caesarius  stond er al in het jaar 893 een kerk in Voorst. Deze kerk is een van de oudste van alle Oost-Veluwse kerken. Mogelijk al gesticht in de 8e eeuw door de abdij van Prüm. (al is dit vooralsnog niet aangetoond) De kerk  was voor de Reformatie gewijd aan de Heilige Drievuldigheid of Trinitas.
Wellicht is het eerste kerkje gebouwd van hout.  De eerste steen bouw had plaats in de 12 e eeuw. Omstreeks 1150 liet de abdij van Prüm, al dan niet op de plaats van de oorspronkelijke (houten) kerk een stenen kerkgebouw met een toren bouwen. Het was een Romaans bouwwerk dat geheel werd opgetrokken in tufsteen (baksteen was er toen nog niet of nauwelijks).
Het tufstenen kerkgebouw werd omstreeks 1350 afgebroken met uitzondering van de tufstenen fundering; deze bleven tot op heden bewaard. De toren is inmiddels 800 jaar oud  (Het oudste bouwwerk van het kerspel Voorst) De toren is geheel gebouwd van tufsteen. De galmgaten in de rondboognissen met romaanse zuiltjes in de bovenste geleding van de toren  laten de klokken horen. Twee klokken (de grote is 1 meter hoog met een middellijn van 1,25 meter) is uit 1678, De tweede  uit 1680 is - na in de Tweede Wereld oorlog geroofd te zijn - vervangen door een replica (Deze is 75 cm. hoog  met een doorsnee van 1 meter).En nog steeds elke zondagmorgen roept het gebeier van deze klokken de mensen naar de het huis van God.
Omstreeks 1350 werd op de 2,5 meter hoge fundering van de afgebroken tufstenen kerk, tegen de bewaarde toren, een nieuwe kerk in Gotische stijl gebouwd. Die kerk bestaat nog steeds. Hij werd gebouw van baksteen Van buiten niet te zien, bij de bouw werd de tufsteen van de afgebroken kerk als tufstenen omkleedsel aangebracht om de buitenkant van de nieuwe kerk. De nieuwe kerk bestond – volgens oude opvatting – in aanleg uit een schip met een lengte van vier boogvakken, mogelijk met twee even lange zijbeuken aan de noord- en zuidzijde en een afsluitend priesterkoor van twee boogvakken. Schip en zijbeuken werden overdekt door een dak, dat later werd verhoogd.
In de 15 e eeuw  heerste in de IJssel streek grote activiteit op het gebied van de kerkbouw. Ook de kerk in Voorst werd toen uitgebreid. Oorlogsschade liep de kerk op, vooral in de tachtigjarige oorlog. Het interieur werd vaak veranderd. De mooie kraagstenen  - ter schraging van de gewelven -  zijn nog steeds in tact. Verschillende grafzerken  zijn nog in goede staat bewaard gebleven. De zeventiende-eeuwse preekstoel hangt aan een pilaar. Een houten druiventros hangt op de plek waar doorgaans een zuiltje het gevaarte ondersteund.
Restauraties vonden regelmatig plaats. De laatste werd afgesloten in 1982. De eenmaal in de twee jaar gehouden RESKEVO (REstauratie KErk Voorst) markt brengt de hoognodige gelden bijeen voor het nodige onderhoud. De akoestiek in de kerk is prima voor concerten. Regelmatig vinden er dan ook diverse concerten plaats. Ook voor opnames voor radio en tv. weet men onze dorpskerk te vinden. Het monumentale Naber orgel – in 1843 geschonken door de familie Schimmelpenninck van der Ooye -  neemt een grote plaats in in  de kerk, maar zeker ook in de erediensten.
De bewoners van het kerspel Voorst  (kerkgebied Voorst en omstreken) behoorden in Voorst ter kerke te gaan, zo staat geschreven. En nog wordt de kerk in Voorst gebruikt voor de wekelijkse ere diensten. Een huis om te geloven, te bidden, te zingen, te luisteren, te delen, te dienen en te vieren
Een plaats waar mensen God ontmoeten, elkaar ontmoeten en  God ontmoeten in elkaar.

(*) kopie van dit afschrift is te zien in de kerk.                                                     November 2006

bron tekst: http://www.kerkvoorst.nl/