Het aanmeren aan de kade in Keulen, is niet zo maar één twee drie gedaan, maar de meeste passagiers waren reeds gelaarsd en gespoord, vooraleer het schip vastlag. Ik denk dat iedereen blij was dat hij z’n benen even kon uitstrekken aan de wal. Want uiteindelijk waren we reeds anderhalve dag aan boord. Er was voor de ganse reis een gids aan boord en die zou ons begeleiden tijdens ons bezoek aan de Domstad.

Maar helaas was de gids een tamelijke vlugge gast en na een kwartiertje waren we hem reeds kwijt en bezochten de stad maar onderons beide. Uiteindelijk waren we er in de maand mij ook reeds geweest. Toen was onze indruk van de kathedraal niet gunstig, ik vond ze gewoonweg vuil. Maar ze zijn aan de renovatie bezig, maar ja dat is iets van de lange arm. Maar of ik er ooit nog wel eens zal komen, als hij helemaal klaar is? Dat weet ik niet, maar ik vermoed van niet.

Anita en ik stapten maar wat door, maar een ding waar we moesten op letten, was het uur. Want voor het avondeten daarvoor moesten we op tijd terug in de boot zijn. Anders was ons eten misschien op en zonder eten naar bed dat zagen Anita en ik zelve niet zo zitten.