DAGBOEK van Apache
IK WAS EEN JAAR OUD EN IK WOONDE IN ASSENEDE, DAAR ZAT IK ALTIJD BUITEN EN MIJN SLAAPPLAATS WAS IN EEN HONDEHOKJE, dat was ik gewoon, als mijn bazen thuiskwamen mocht in mee in huis, maar dan hadden ze niet veel tijd voor mij, als ik dan ging slapen mocht ik wel op het bed slapen dat vond ik wel oké
• Op een dag s avonds waren ze niet thuis en ik was buiten zoals altijd maar ineens hoorde ik knallen het was vuurwerk en daar was ik bang van, door het schrikken was ik uitgebroken, en natuurkijk was ik op straat beland, ik was een beetje verloren gelopen van de schrik, maar al vlug werd ik van iemand opgevangen en dat was wel goed, kon nu een beetje bekomen, ze waren heel lief voor mij, er waren daar ook honden zoals ik maar wel groter, maar die vielen mee ze voelden dat ik een beetje bang was en kwamen me troosten
• Na een weekeind daar te zijn verbleven kwamen mijn bazen om mij, zo gezegd ze gingen me naar een dierenasiel doen, toen dit die andere mensen hoorden vonden ze dat maar niets, en mocht ik daar blijven wonen, dat was wel een hele verandering, ik mocht nu ook altijd in huis blijven en met twee grote broers wat was dat leuk voor mij
• Al vlug was ik daar de baas over die twee die lieten mij alles toe wand ik was toch kleiner hé
• Spijtig na een paar jaar waren die oud geworden en verdwenen, en er kwam al vlug een klein nieuw hondje bij, daar kon ik wel een beetje mee spelen maar het was een klein etertje en dat vond ik niet fijn
• Al vlug werd het weer een grote maar van deze keer liet die mij niet meer de baas zijn en dat werd dikwijls een gevecht tussen ons, wie er de baas ging worden, maar het is mij niet gelukt ook ik werd ouder en ik werd blind en doof dus moest ik mij maar laten doen
• Toen werd ik ook nog ziek en dat was wel het laatst ik kon niet meer eten, deed veel in huis mijn behoefte, het ging niet goed met me en dat is het laatste wat ik me herinner 09/02/09
•
